Interpreter (مُفسِر) یک اپلیکیشنٔ کامپیوتری میباشد که هر خط از امرها یک لهجه سطح بالا طراحی سایت در مشهد را به کد ماشین تبدیل می‌نماید. Compiler و Interpreter هر دو کاری یکسان، یعنی تبدیل کدهای گویش سطح بالا به کد ماشین، اعمال میدهند ولی کامپایلر کد را قبل از اجرای نرم افزار به کد ماشین تبدیل می‌نماید (یعنی یک پوشه اجرایی همانند exe می‌سازد) در حالی که مفسر کد را حین ایفا به کد ماشین تبدیل می‌نماید.
به عبارتی‌طور که قبلا گفته شد، اینترپریتر سورس‌کد را خط به خط در طی اعمال ترجمه می‌نماید به نحوی که سورس یک نرم افزارٔ درج شده با زبانی سطح بالا را تماما به گویش ماشین ترجمه می‌نماید و این در حالی میباشد که مفسر اذن میدهد تا آنالیز و تصحیح نرم‌افزار در طول اعمال (Run-time) صورت بپذیرد.
نیاز به توضیح وجود ندارد که مراحلٔ اینترپریت فرصت نسبتاً کمتری در مقایسه با کامپایل صرف تجزیه و چک و پردازش نرم‌افزار می‌نماید ولی در عین حالا سرعت اجرای اپلیکیشن در مقایسه با گویش‌هایی که کدشان کامپایل می گردد، نسبتاً کندتر میباشد.
معرفی تفاوت لهجه های کامپایلری و مفسری
۱- چگونگی ایفا شدن
در گویش های کامپایلری نخست یک‌توشه کدها به طور بدون نقص ترجمه می گردند. آنگاه نرم‌افزار برای انجام از روی فولدر کامپایل گردیده اعمال می‌شود. ولی در گویش‌های مفسری کدها به طور خط به خط تعبیر و ایفا میگردند. بعد از آن هر دفعه که بخواهیم نرم افزار را مجدد اعمال کنیم به همین شکل کد تعبیر و تفسیر و اعمال می‌گردد.
۲- متعلق بودن یا این که نبودن به سیستم برهان
یکی‌از دیگر از تفاوت‌های این لهجه‌ها این می باشد که گویش مفسری برای ایفا نیاز به یک نرم افزار مفسر یا این که interpreter داراست. ولی گویش های کامپایلری فقط یک‌توشه کامپایل گردیده و کدهای قابل انجام در ماشین را ساخت می‌نماید. از آن پس بر روی هر سیستمی فارغ از نیاز به کامپایلر قابل انجام می باشد.
Interpreter (مُفسِر) یک اپلیکیشنٔ کامپیوتری میباشد که هر خط از امرها یک لهجه سطح بالا طراحی سایت در مشهد را به کد ماشین تبدیل می‌نماید. Compiler و Interpreter هر دو کاری یکسان، یعنی تبدیل کدهای گویش سطح بالا به کد ماشین، اعمال میدهند ولی کامپایلر کد را قبل از اجرای نرم افزار به کد ماشین تبدیل می‌نماید (یعنی یک پوشه اجرایی همانند exe می‌سازد) در حالی که مفسر کد را حین ایفا به کد ماشین تبدیل می‌نماید.
به عبارتی‌طور که قبلا گفته شد، اینترپریتر سورس‌کد را خط به خط در طی اعمال ترجمه می‌نماید به نحوی که سورس یک نرم افزارٔ درج شده با زبانی سطح بالا را تماما به گویش ماشین ترجمه می‌نماید و این در حالی میباشد که مفسر اذن میدهد تا آنالیز و تصحیح نرم‌افزار در طول اعمال (Run-time) صورت بپذیرد.
نیاز به توضیح وجود ندارد که مراحلٔ اینترپریت فرصت نسبتاً کمتری در مقایسه با کامپایل صرف تجزیه و چک و پردازش نرم‌افزار می‌نماید ولی در عین حالا سرعت اجرای اپلیکیشن در مقایسه با گویش‌هایی که کدشان کامپایل می گردد، نسبتاً کندتر میباشد.
معرفی تفاوت لهجه های کامپایلری و مفسری
۱- چگونگی ایفا شدن
در گویش های کامپایلری نخست یک‌توشه کدها به طور بدون نقص ترجمه می گردند. آنگاه نرم‌افزار برای انجام از روی فولدر کامپایل گردیده اعمال می‌شود. ولی در گویش‌های مفسری کدها به طور خط به خط تعبیر و ایفا میگردند. بعد از آن هر دفعه که بخواهیم نرم افزار را مجدد اعمال کنیم به همین شکل کد تعبیر و تفسیر و اعمال می‌گردد.
۲- متعلق بودن یا این که نبودن به سیستم برهان
یکی‌از دیگر از تفاوت‌های این لهجه‌ها این می باشد که گویش مفسری برای ایفا نیاز به یک نرم افزار مفسر یا این که interpreter داراست. ولی گویش های کامپایلری فقط یک‌توشه کامپایل گردیده و کدهای قابل انجام در ماشین را ساخت می‌نماید. از آن پس بر روی هر سیستمی فارغ از نیاز به کامپایلر قابل انجام می باشد.
سایت داینامیک و سایت استاتیک چه تفاوت هایی دارند؟